Μανα VS PC, Σημειώσατε Χ(Πάλι καλά...)

Για όσους γνωρίζουν την μάνα μου, θα ξέρουν πως την πάω για 2 λόγους. 1ον γιατί είναι γαμάτη(και νούμερο σαν εμένα) και 2ον γιατί έχει έναν εξίσου γαμάτο γιό! Ba dum TS!

Οκ, αφού με βρίσατε ώρα να περάσουμε στο σοβαρό θέμα της υπόθεσης.

Με παίρνει λοιπόν τηλέφωνο η μάνα μου σήμερα. Την ακούω ελαφρώς αγχωμένη.

"Έλα ρε μάνα, θα σε πάρω σε λίγο που θα φτάσω ξενοδοχείο."

"Να πάρεις όμως, γιατί κάτι έπαθε ο υπολογιστής!"

Νοιώθω το *twitch* *twitch* στο μάτι, μπαίνω στο ταξί και φεύγω για ξενοδοχείο.

Μέχρι να φτάσει το ταξί ας κάνουμε μία μικρή ιστορική αναδρομή.

1. Εν έτη 2000(περίπου, δεν θυμάμαι ακριβώς) Αύγουστο μήνα, με βρίσκεται πιτσιρικά να παίζω στον Celeron 333(αχ, μεγαλεία), όπου ξαφνικά περνάει η μάνα μου από το δωμάτιο και μου λέει:
   "Νίκο, σου μυρίζει κάτι καμένο;" *Σνιφ* *Σνιφ* "Όχι ρε μάνα!"
   Αυτή η κουβέντα επαναλήφθηκε 3-4 φορές την ίδια εβδομάδα. Μέχρι που όντως κάτι μου μύρισε. Την ώρα που άναβε ο υπολογιστής. Σαν καμένο πλαστικό. Ή καλώδιο. Μία που το μύρισα, μία που ο Pisis έκλεισε. Βρε καλό μου; Βρε χρυσό μου; Άνοιξε να μην γα*$^& τίποτα! Τίποτα... Πάει το τροφοδοτικό, και μαζί του και ένα μέρος της μητρικής.
2. Εν έτη 2012. Ξανά Αύγουστος μήνας(φονιάδες των PC!!!!) Μην τα πολυλογούμε. "Νίκο, σου μυρίζει κάτι καμένο;" *Σνιφ* *Σνιφ* "Σαν κάτι να μου μυρίζει, αλλά νομίζω είναι απ'έξω." Την επόμενη μέρα του φτιάξαμε λίγα κόλλυβα, ήπιαμε και ένα καφεδάκι, να ζήσουμε να τον θυμόμαστε τον συγχωρεμένο.
   Αλλά δεν το βάζουμε κάτω! Έχω μαζέψει μερικά λεφτά, μαζί με μερικά ακόμη κομμάτια ξαναφτιάχνω τον παλιό, τον οποίο και πουλάω για να βγάλω την κάρτα γραφικών του καινούργιου, βρίσκω κουτί που να αερίζεται καλά, του πετάω πάνω 4 ανεμηστηράκια, του βάζω και μία ψύκτρα σαν ζάντα από rallye 106, και είμαι έτοιμος! Πρώτες δοκιμές: θερμοκρασία δωματίου, το πολύ!
   Θερμοκρασία σκληρών δίσκων: Χαμηλή.
   Θερμοκρασία Κάρτας Γραφικών: Χαμηλή.
   Θερμοκρασία Μνημών: Χαμηλή.
   Θερμοκρασία Επεξεργαστή: Χαμηλή!
   
   Ντάξει, πλέον είμαι ασφαλής! Το ακούς Αύγουστε, τώρα θα πάρεις τ'αρ%*&#!@ μου, παλιοπ*&@$^!!!! Ουφ, ηρέμησα! Ηρέμησα είπα; Χα! Ναι, καλά! Όπως καταλάβατε, ερχόμαστε στο
3. Όπου πρίν 10 μέρες, η μάνα μου περνάει από το δωμάτιο και μου κάνει ΤΗΝ ερώτηση... "Σου μυρίζει κάτι καμένο;;;"

Ειλικρινά, έπεσα πιό γρήγορα δίπλα στο PC κι από τον Νικοπολίδη σε τελικό κυπέλλου! Και φανταστείτε, για να κάνω εγώ παρομοίωση με ποδόσφαιρο πόσα εγκεφαλικά είχα πάθει! Μυρίζω, μπροστά, μυρίζω πίσω, το τραβάω έξω, μυρίζω οθόνη, router, πολύμπριζο!!! Όλα καθαρά. ΤΑ ΞΑΝΑΜΥΡΙΖΩ!!!!!

Τίποτα. Όχι ρε μάνα, από αλλού θα ήταν.

Και ερχόμαστε στην σημερινή ημέρα, όπου... Για μισό, έφτασε το ταξί. ΠΟΣΟ;;;;;;; Γιατί 15 ευρώ από την ΔΕΘ στο Εγνατία ρε φιλαράκι;!;!;! Αααα... Οκ, συγνώμη! Καλή συνέχεια!

Ξέχασα να βγω και συνέχιζα να μιλάω. Που είχα μείνει, α ναι! Ανεβαίνω λοιπόν πάνω, την παίρνω τηλέφωνο, με χέρι τρεμάμενο. Μέχρι να έρθω, έχω σκεφτεί μερικές εκδοχές, έτσι να είμαι προετοιμασμένος.

"Πήγα να το ανοίξω χθες, αλλά δεν άνοιγε. Και δεν ανάβει τίποτα, ακόμη και το router έχει σβήσει"

"Μάνα για δες, οι ενδείξεις στο UPS ανάβουν;"

"Για μισό; Όχι. Από εκεί την πατήσαμε;"

"Ναι, θα έκανε καμία πτώση, και θα έκλεισε. Άναψε το πάλι και είσαι μια χαρά."

Βαθιές ανάσες. Ηρεμούμε. Crisis averted. Εδώ να συμπληρώσω πως η μάνα μου είναι αρκετά τεχνολογικά ανεπτυγμένη, έχει δικό της mail, μπαίνει να βρίσκει και να βλέπει πράγματα, μου κλέβει το Skype να μιλάει με τις φιλενάδες της. Δεν μιλάμε δηλαδή για την κλασσική μάνα "Και γιατί να το πιάσω το ποντίκι, παγίδα να βάλουμε!!!".

Άρα, τα διδάγματα της σημερινής μας εμπειρίας;

1. Όταν μυρίζει καμένο στην μάνα, τσέκαρε το. Κάτι ξέρει!
2. Πρώτα βγές από το ταξί, και μετά μίλα! Νούμερο!
3. Τα κόλλυβα γράφονται με δύο "λ". Ρέ τι μαθαίνει κανείς από ένα post!

Αλλά επειδή οι άλλοι ξυπνάνε και πρέπει να φύγω, σας αφήνω μέχρι το επόμενο εγκεφαλικό. Που θα μου έρθει. Ή θα προκαλέσω. Θα δείξει. Καλό κουράγιο!