Ο άντρας ο σωστός!

Ο άντρας ο σωστός πλένει τα πιάτα χωρίς γάντια!

Ο άντρας ο σωστός βάζει σκούπα και μετά τις 22:00!

Ο άντρας ο σωστός απλώνει την μπουγάδα έξω και τον χειμώνα!

Ο άντρας ο σωστός διαλέγει μόνος του τα μπαχαρικά όταν μαγειρεύει!

Ο άντρας ο σωστός ξεσκονίζει και πάνω από τα βιβλία!

Ο άντρας ο σωστός βγάζει το μεικ-απ ΚΑΙ με μαντηλάκια με οινόπνευμα!

Ο άντρας ο σωστός αερίζει και με μείον βαθμούς κελσίου!

Ο άντρας ο σωστός χρησιμοποιεί ΜΟΝΟ χλωρίνη!

Ο άντρας ο σωστός κάνει τσάκιση ΚΑΙ στα σεντόνια!

Ο άντρας ο σωστός βάζει φαγητό στην γάτα 1 φορά την ημέρα!

Ο άντρας ο σωστός πάει και πέρνει γάτα πρώτα!

Ο άντρας ο σωστός κάνει παρκέ ΜΕ τα παπούτσια!

Ο άντρας ο σωστός δεν μαγειρεύει ΠΟΤΕ με ποδιά!

Ο άντρας ο σωστός τρώει το ψωμί ακόμη και μπαγιάτικο!

Ο άντρας ο σωστός αφαιρεί τα λίπη χωρίς Φέρι! Και συμφέρει!

Ο άντρας ο σωστός όταν βράζει μακαρόνια κρατάει μόνο ΕΝΑΝ πυροσβεστήρα!

Ο άντρας ο σωστός όταν πληρώνει τα κοινόχρηστα αφήνει και μπουρμπουάρ!

Άντε, πάλι έβγαλα την αντρίλλα από μέσα μου να ξεθυμάνει!

Stages of personal brain damage.

Although i wanted to have a number up in that title, i just decided to leave it like this, since i'm writing this post one sentence at a time. Let's do this.

Stage 1: Inspiration.

In contrast to popular belief, inspiration is just a small part of the whole process. It usually lasts for a few minutes, at most, but this is the first step to a completed idea. This is when your sensors get something from your environment that triggers your brain. Something you smelt or felt, someone you saw, a conversation that just took place, it can be anything or anyone.

This is when you fingers itch, you start looking for a piece of paper and something to write or draw with. This is the moment of true inspiration.

Stage 2: Idea. After the moment of inspiration, comes the time that you seat down take a look at the scrambled letters and drawings from last night/week/month. This is when you look at it with a clearer mind, and you try to bring yourself back to the moment that triggered all that. You see that this part is nothing but lame, while that part is actually pretty good. While that other part might just do the trick!

This is when you start getting a more complete look at things, add and subtract from your inspiration, and it's more like the story you want to tell.

Stage 3: Brainstorming. Oh, that's a nasty part! It usually doesn't last more than a month or so, but then again, there are always exceptions. It's when you start thinking of the idea, advancing it, rethinking and remodeling it, with everything new you encounter.

Common symptoms are excessive writing and talking, usually with some(or a lot) of stutter when you talk about this idea. It's when you are overwhelmed with ideas, you brain is surging with new things to add, to change, to do!

Stage 4: Completion. I think it's time to seat down(yes, again!) and write all of that, with a more comprehensive way than before. Try out COMPLETE SENTENCES for change! Start putting all these in some order(even a chaotic one, as long as you get it) and start making some calls.

Bonus Stage. The Final Draft. The moment of truth. The part where you take a deep breath, and get ready to actually introduce your idea to others, not for more ideas to add, but as a completed work.

Whether they like it or not, will determine one thing. Either it was the wrong idea, or the wrong audience.

Stage 5: Repeat. What, did you really think that was it? No, no my friend. Trust me, a mind that is able to get inspired once, will do so again. And again. And yes, again. So, take that block and start writing!

See you back in Stage 1!

;-)

Game Mastering tips(Ας βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου)

Πριν λίγες μέρες, ψάχνοντας για character generators σε διάφορα sites, έπεσα πάνω σε ένα ενδιαφέρον άρθρο. "5 lessons for DMs from the LOST series bible" Εν συντομία, πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε το κείμενο το οποίο εξηγούσε τις σκέψεις και τις προσδοκίες του J.J.Abrams για την σειρά, κυρίως για να πάρουν μία ιδέα οι παραγωγοί και το κανάλι. Μπορεί όλοι να μην συμφωνείτε με την αξία της σειράς, ή με το τέλος της(όπως εγώ) αλλά είχε όντως κάποια ενδιαφέροντα κομμάτια.

Αλλά το άρθρο είναι εκεί, όποιος θέλει το διαβάζει. Εδώ ήρθαμε για άλλο λόγο, νομίζω; Για να ξεκινήσουμε λοιπόν! Παρακάτω θα δώσω μερικά tips για Game Masters εκεί έξω. Δεν έχει να κάνει με κανόνες και νούμερα, αλλά με όλα τα άλλα.

1. Γράφε. Ότι σου έρθει, όποτε μπορείς. Όπως συνηθίζω να λέω "Η έμπνευση είναι κάτι που δεν ξέρεις ποτέ πως και που θα σου έρθει" και γι'αυτό πλέον κυκλοφορώ με ένα μικρό μπλοκάκι πάντα πάνω μου. Δεν χρειάζεστε απαραίτητα τετράδια, βιβλία κλπ, ένα απλό μπλοκάκι των 50 σελίδων. Μικρό, λεπτό, χωράει σε τσέπες, τσαντάκια μέσης, γυναικείες τσάντες(το ακουμπάς και πάνω στο πιάνο), βάζεις και ένα στυλό ή ένα μολύβι μαζί και είσαι έτοιμος! Η ιδέα για μία καλή ιστορία, ένα χαρακτήρα, μία μάχη, μία σκηνή την οποία θα παρακολουθήσουν οι παίκτες σου να διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια τους, όλα αυτά δεν χρειάζονται λεπτομέρειες, αλλά αν δεν γράψεις κάτι, οτιδήποτε, εκείνη την στιγμή, όταν θα είσαι σπίτι θα το έχεις ξεχάσει.
   Ακόμη και άκυρα πράγματα να είναι, να έγραψες κάτι που σου φαίνεται γελοίο ή άσχετο, μην το πετάξεις. Όταν βρεις χρόνο, κάτσε, διάβασε το ξανά, και δες τι μπορείς να σώσεις από αυτό, και αν αλλάζοντας μερικές λεπτομέρειες μπορεί να βγει κάτι καλό.
2. Η λεπτομέρεια κάνει την διαφορά. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα: "Μπαίνετε στο πανδοχείο, κάθεστε και παραγγέλνετε μπύρα και φαγητό. Σας σερβίρει μία νεαρή κοπέλα που την πειράζουν οι υπόλοιποι θαμώνες." Οκ, δεν είναι άσχημο. Αλλά για να δούμε πως μπορούμε να το φτιάξουμε λίγο... "Μπαίνετε στο πανδοχείο. Με το που ανοίγει η πόρτα, μαζί σας μπαίνει ένα κύμα αέρα μαζί με αρκετό χιόνι. Αριστερά και δεξιά σας βλέπετε πολύ κόσμο διαφόρων φυλών, να συζητάνε δυνατά, σαν να προσπαθούν να διώξουν το κρύο με τις φωνές τους. Στο βάθος δεξιά καίει ένα μεγάλο τζάκι, ενώ μικρότερες εστίες υπάρχουν διάσπαρτες στις υπόλοιπες γωνίες του μαγαζιού. Ο χώρος μυρίζει μαγειρευτό ψάρι, ακόμη και πάνω από την μπόχα των υπόλοιπων 60 ατόμων εκεί μέσα. Βρίσκετε ένα μικρό τραπέζι να καθίσετε, και βγάζετε τα βρεγμένα παλτά σας να στεγνώσουν. Η κοπέλα που έρχεται να σας πάρει παραγγελία είναι νεαρή, ίσως μικρότερη από 20 χρονών, με λεπτά χαρακτηριστικά και ένα πλατύ χαμόγελο. Τα μαύρα μαλλιά της κάνουν αντίθεση με τα γαλάζια μάτια της, χαρακτηριστικό το οποίο μοιράζεται με τον πανδοχέα, και δεν αφήνει αμφιβολίες για την συγγένεια τους."
   Αυτή η περιγραφή δεν παίρνει πάνω από 2 λεπτά. Είναι αρκετά λεπτομερείς(μπορεί να γίνει και περισσότερο) αλλά 1ον, θέτει μία πολύ ωραία σκηνή, και αρκετά πιο εύκολη να την φέρουν στο μυαλό τους οι παίκτες, και επίσης δεν αφήνει χώρο για απορίες που απλά θα καθηστερήσουν το παιχνίδι(Πόσα άτομα είναι μέσα; Τζάκι υπάρχει; Ο πανδοχέας πως είναι; Τι καλό έχουμε σήμερα;) Επίσης, αν η περιγραφή είναι καλή και σωστή, μπορεί να κινήσει την περιέργεια και στους παίκτες ώστε να κάνουν τις σωστές, ή πιο ενδιαφέρουσες, ερωτήσεις!
   Μην φοβάστε μεγάλες και μακροσκελείς περιγραφές, εφόσον είναι αρκετά λεπτομερείς, αλλά έχουν και νόημα, καθώς θα δώσει και χρόνο στους παίκτες να κρατήσουν και σημειώσεις αν θέλουν.
3. Να είστε ανοιχτοί σε ιδέες και σε αλλαγές. Ένα σενάριο ή μία ιστορία που έχει γραφτεί από την αρχή μέχρι το τέλος, ακριβώς πως θα γίνουν οι συναντήσεις, ποιος χαρακτήρας θα πει τι, τί μάχες θα αντιμετωπίσουν οι χαρακτήρες, και φυσικά, το πως θα τελειώσει είναι πολύ ωραία καθώς μπορείτε να τα οργανώσετε όλα, και να είστε έτοιμοι.
   Μέχρι να πει κάποιος "Μα γιατί να τον ακολουθήσουμε στην σπηλιά; Μου βρομάει παγίδα. Εγώ λέω να του στήσουμε ενέδρα και να περιμένουμε να βγει, όταν θα νομίζει πως μας ξέφυγε."
   Το γραμμικό σενάριο βρομάει από μακριά και δεν αρέσει σε κανέναν, κυρίως γιατί νοιώθει πως απλά παίζει έναν ρόλο σαν να τους έχεις δώσει το σενάριο να το διαβάζουν. Οι παίκτες θέλουν να νοιώθουν πως αυτά που κάνουν και λένε έχουν κάποιον αντίκτυπο και κάποιο αποτέλεσμα στον κόσμο γύρω τους, καλό ή κακό, μικρό ή μεγάλο.
   Γνώμη μου; Έχε την ιστορία στο μυαλό σου, τρέχε τον κόσμο γύρω τους, και άσε τους να φάνε τα μούτρα τους. Παίξε με τα γεγονότα που θα προκαλέσουν, εκμεταλλεύσου εκείνον τον χαρακτήρα που έσωσαν στην τελευταία τους περιπέτεια. Θα μπορούσε να είναι ο εγκέφαλος πίσω από την περιπέτεια, μπορεί να ήταν βαλτός από κάποιον μεγάλο άρχοντα για να τους δοκιμάσει ή μπορεί να ήταν ένας οικογενειάρχης που θα τους προσφέρει στέγη και ένα πιάτο φαγητό όταν το χρειαστούν. Μπορεί να τους ψάξει και να τους ζητήσει βοήθεια όταν θα έχει κάποιο πρόβλημα. Οι επιλογές είναι πολλές, και για κάθε μία που δίνεις στους παίκτες σου, 3 ανοίγονται για εσένα!
4. Διάλεξε πως θα γράψεις την ιστορία σου. Όχι, όχι, δεν αναφέρομαι στο αν θα είναι με μολύβι, με στυλό ή στον υπολογιστή, εξυπνάκια. Αναφέρομαι στο αν θα είναι από μέσα προς τα έξω ή από έξω προς τα μέσα. Τί σημαίνει αυτό; Ας πάρουμε(ξανά) ένα παράδειγμα: Από μέσα προς τα έξω. Η ιστορία βασίζεται σε ένα αντικείμενο, πρόσωπο ή γεγονός το οποίο θέλεις να έχει η ιστορία. Και μετά φτιάχνεις τις λεπτομέρειες γύρω από αυτό. Ποιος το έχει αυτό το αντικείμενο, τι δυνάμεις έχει, ποιος το έφτιαξε αρχικά; Σε ποια περιοχή βρίσκεται; Είναι κάποιος τοπικός άρχοντας ή ένας απομονωμένος ερημίτης αυτός που το έχει ή το έφτιαξε; Οι χαρακτήρες πρέπει να το βρουν ή να το κρύψουν;
   Και ας δούμε το παράδειγμα μίας ιστορίας από έξω προς τα μέσα: Ο κόσμος βρίσκεται εν καιρό ειρήνης. Μετά από την ανακωχή που υπέγραψαν τα 5 βασίλεια, ύστερα από την μεγάλη μάχη. Στην οποία χάθηκε, μεταξύ άλλων, το στέμμα του νεκρού βασιλιά. Αλλά χωρίς αυτό δεν μπορεί να στεφθεί ο κληρονόμος του, ο οποίος είναι διατεθειμένος να διακινδυνεύσει την ανακωχή, με έναν εμφύλιο πόλεμο, μόνο και μόνο για να καταλάβει την εξουσία που δικαιωματικά του ανήκει, με την βία. Αποστολή τον χαρακτήρων είναι να βρουν ποιος πήρε το στέμμα, γιατί, και να το επιστρέψουν όσο ακόμη υπάρχει ακόμη χώρα για να επιστρέψουν.
   
   Θέλω να πιστεύω πως ήταν δύο αξιοπρεπή παραδείγματα.(Τα έγραφα όπως τα σκεφτόμουν, δείξτε κατανόηση)
5. Να είστε ετοιμόλογοι. Όπως κι αν διαλέξεις να γράψεις ή να τρέξεις την ιστορία σου, ποτέ δεν μπορείς να τα έχεις όλα έτοιμα. ΠΟΤΈ! Ακόμη κι αν έχεις σκεφτεί 5 διαφορετικές εκδοχές για την κίνηση που θα κάνουν οι παίκτες σου, μπορεί να βρεθείς προ εκπλήξεως, καθώς κάποιος σκέφτηκε την 6η! Εκεί τι κάνεις; Ηρεμείς, το σκέφτεσαι λίγο καθαρά, και παίζεις με ότι στοιχεία έχεις, ακόμη και δημιουργώντας κάποια εκεί που δεν υπήρχαν. Εφόσον δεν το πρόσεξαν ποτέ, είστε όλοι καλά. Αλλά πάντα φροντίζουμε να υπάρχει μία, σχετική έστω, συνοχή, να βγάζουν νόημα.
6. Σημειώσεις. Προσπαθεί κάποιος να θυμηθεί πότε συνάντησαν έναν χαρακτήρα. Ακόμη κι αν οι παίκτες δεν κρατάνε σημειώσεις ή δεν θυμούνται, εσύ θα πρέπει. Γιατί αν δεν θυμάσαι και απλά το βγάλεις απ'το μυαλό σου, ενώ κάποιος παίκτης το έχει γραμμένο και το βρει τελευταία στιγμή, απλά θα δημιουργηθεί χάος, διαφωνία, και φυσικά, θα πάει το session πίσω.
7. Poker face. Καθαρό, ξερό, poker face. Μην κάνεις γκριμάτσες, μην χαμογελάς όταν τους στέλνεις στην παγίδα, μην αγανακτείς και ξεφυσάς όταν προσπεράσουν τον χαρακτήρα που με τόσο κόπο έφτιαχνες χθες βράδυ. Αυτό έχει 2 θετικά. 1ον, δεν τους δίνεις καμία πληροφορία για το τί τους περιμένει. 2ον, όταν θα έρθει η ώρα να παίξεις έναν NPC, είτε αυτός είναι ο μεγάλος κακός είτε ο γερασμένος εμποράκος, θα καταλάβουν την διαφορά ανάμεσα στο "Μιλάω και περιγράφω" και στο "Παίζω έναν χαρακτήρα".
8. Μουσική. Δεν είναι ανάγκη να είναι το επικότερο κομμάτι όλων των εποχών που θα παίζει σε loop. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα καταντήσει εκνευριστικό και θα σου πουν να το κλείσεις. Στην χειρότερη, θα είναι συνεχώς στην τσίτα και θα κουραστούν. Θέλεις ποικιλία, και αρκετά κομμάτια που θα παίζουν σαν χαλί. Να είναι χαμηλά, ίσα ίσα να γαργαλάει το αυτί. Έτσι όταν θα βάλεις το επικό κομμάτι πριν την μάχη ή το σκοτεινό όταν θα κατέβουν στους υπονόμους, θα νιώσουν την διαφορά στο πετσί τους.
9. Μάθε πως λειτουργεί ο κόσμος στον οποίο παίζεις. Η μαγεία και η τεχνολογία μέσα σε αυτόν. Τις φυλές και τις ιδιαιτερότητες που έχει η κάθε μία. Δεν χρειάζεται να είσαι πυρηνικός επιστήμονας, ούτε να κάνεις διατριβή στην ανθρωπολογία. Αλλά βοηθάει να ξέρεις πως ο FTL(Faster Than Light) κινητήρας του σκάφους των χαρακτήρων δημιουργεί ένα πεδίο ενός μέτρου γύρω από το σκάφος ή πως η άμαξα με την οποία ταξιδεύουν οι χαρακτήρες στην πραγματικότητα έχει ένα Earth Elemental να το κινεί.

Τα παραπάνω είναι μερικά από τα πολλά tips εκεί έξω, αυτά που μου ήρθαν στο μυαλό όσο έγραφα το post. Αν κάποιος μπορεί να βάλει κι αυτός το λιθαράκι του, είναι ευπρόσδεκτος!

Αυτά τα ολίγα από εμένα. Θα τα πούμε την επόμενη εβδομάδα, όπου έλεγα να ολοκληρώσω το Γουρ στορις: Παρτ Θρί(και καλό σας κουράγιο...).

Μανα VS PC, Σημειώσατε Χ(Πάλι καλά...)

Για όσους γνωρίζουν την μάνα μου, θα ξέρουν πως την πάω για 2 λόγους. 1ον γιατί είναι γαμάτη(και νούμερο σαν εμένα) και 2ον γιατί έχει έναν εξίσου γαμάτο γιό! Ba dum TS!

Οκ, αφού με βρίσατε ώρα να περάσουμε στο σοβαρό θέμα της υπόθεσης.

Με παίρνει λοιπόν τηλέφωνο η μάνα μου σήμερα. Την ακούω ελαφρώς αγχωμένη.

"Έλα ρε μάνα, θα σε πάρω σε λίγο που θα φτάσω ξενοδοχείο."

"Να πάρεις όμως, γιατί κάτι έπαθε ο υπολογιστής!"

Νοιώθω το *twitch* *twitch* στο μάτι, μπαίνω στο ταξί και φεύγω για ξενοδοχείο.

Μέχρι να φτάσει το ταξί ας κάνουμε μία μικρή ιστορική αναδρομή.

1. Εν έτη 2000(περίπου, δεν θυμάμαι ακριβώς) Αύγουστο μήνα, με βρίσκεται πιτσιρικά να παίζω στον Celeron 333(αχ, μεγαλεία), όπου ξαφνικά περνάει η μάνα μου από το δωμάτιο και μου λέει:
   "Νίκο, σου μυρίζει κάτι καμένο;" *Σνιφ* *Σνιφ* "Όχι ρε μάνα!"
   Αυτή η κουβέντα επαναλήφθηκε 3-4 φορές την ίδια εβδομάδα. Μέχρι που όντως κάτι μου μύρισε. Την ώρα που άναβε ο υπολογιστής. Σαν καμένο πλαστικό. Ή καλώδιο. Μία που το μύρισα, μία που ο Pisis έκλεισε. Βρε καλό μου; Βρε χρυσό μου; Άνοιξε να μην γα*$^& τίποτα! Τίποτα... Πάει το τροφοδοτικό, και μαζί του και ένα μέρος της μητρικής.
2. Εν έτη 2012. Ξανά Αύγουστος μήνας(φονιάδες των PC!!!!) Μην τα πολυλογούμε. "Νίκο, σου μυρίζει κάτι καμένο;" *Σνιφ* *Σνιφ* "Σαν κάτι να μου μυρίζει, αλλά νομίζω είναι απ'έξω." Την επόμενη μέρα του φτιάξαμε λίγα κόλλυβα, ήπιαμε και ένα καφεδάκι, να ζήσουμε να τον θυμόμαστε τον συγχωρεμένο.
   Αλλά δεν το βάζουμε κάτω! Έχω μαζέψει μερικά λεφτά, μαζί με μερικά ακόμη κομμάτια ξαναφτιάχνω τον παλιό, τον οποίο και πουλάω για να βγάλω την κάρτα γραφικών του καινούργιου, βρίσκω κουτί που να αερίζεται καλά, του πετάω πάνω 4 ανεμηστηράκια, του βάζω και μία ψύκτρα σαν ζάντα από rallye 106, και είμαι έτοιμος! Πρώτες δοκιμές: θερμοκρασία δωματίου, το πολύ!
   Θερμοκρασία σκληρών δίσκων: Χαμηλή.
   Θερμοκρασία Κάρτας Γραφικών: Χαμηλή.
   Θερμοκρασία Μνημών: Χαμηλή.
   Θερμοκρασία Επεξεργαστή: Χαμηλή!
   
   Ντάξει, πλέον είμαι ασφαλής! Το ακούς Αύγουστε, τώρα θα πάρεις τ'αρ%*&#!@ μου, παλιοπ*&@$^!!!! Ουφ, ηρέμησα! Ηρέμησα είπα; Χα! Ναι, καλά! Όπως καταλάβατε, ερχόμαστε στο
3. Όπου πρίν 10 μέρες, η μάνα μου περνάει από το δωμάτιο και μου κάνει ΤΗΝ ερώτηση... "Σου μυρίζει κάτι καμένο;;;"

Ειλικρινά, έπεσα πιό γρήγορα δίπλα στο PC κι από τον Νικοπολίδη σε τελικό κυπέλλου! Και φανταστείτε, για να κάνω εγώ παρομοίωση με ποδόσφαιρο πόσα εγκεφαλικά είχα πάθει! Μυρίζω, μπροστά, μυρίζω πίσω, το τραβάω έξω, μυρίζω οθόνη, router, πολύμπριζο!!! Όλα καθαρά. ΤΑ ΞΑΝΑΜΥΡΙΖΩ!!!!!

Τίποτα. Όχι ρε μάνα, από αλλού θα ήταν.

Και ερχόμαστε στην σημερινή ημέρα, όπου... Για μισό, έφτασε το ταξί. ΠΟΣΟ;;;;;;; Γιατί 15 ευρώ από την ΔΕΘ στο Εγνατία ρε φιλαράκι;!;!;! Αααα... Οκ, συγνώμη! Καλή συνέχεια!

Ξέχασα να βγω και συνέχιζα να μιλάω. Που είχα μείνει, α ναι! Ανεβαίνω λοιπόν πάνω, την παίρνω τηλέφωνο, με χέρι τρεμάμενο. Μέχρι να έρθω, έχω σκεφτεί μερικές εκδοχές, έτσι να είμαι προετοιμασμένος.

"Πήγα να το ανοίξω χθες, αλλά δεν άνοιγε. Και δεν ανάβει τίποτα, ακόμη και το router έχει σβήσει"

"Μάνα για δες, οι ενδείξεις στο UPS ανάβουν;"

"Για μισό; Όχι. Από εκεί την πατήσαμε;"

"Ναι, θα έκανε καμία πτώση, και θα έκλεισε. Άναψε το πάλι και είσαι μια χαρά."

Βαθιές ανάσες. Ηρεμούμε. Crisis averted. Εδώ να συμπληρώσω πως η μάνα μου είναι αρκετά τεχνολογικά ανεπτυγμένη, έχει δικό της mail, μπαίνει να βρίσκει και να βλέπει πράγματα, μου κλέβει το Skype να μιλάει με τις φιλενάδες της. Δεν μιλάμε δηλαδή για την κλασσική μάνα "Και γιατί να το πιάσω το ποντίκι, παγίδα να βάλουμε!!!".

Άρα, τα διδάγματα της σημερινής μας εμπειρίας;

1. Όταν μυρίζει καμένο στην μάνα, τσέκαρε το. Κάτι ξέρει!
2. Πρώτα βγές από το ταξί, και μετά μίλα! Νούμερο!
3. Τα κόλλυβα γράφονται με δύο "λ". Ρέ τι μαθαίνει κανείς από ένα post!

Αλλά επειδή οι άλλοι ξυπνάνε και πρέπει να φύγω, σας αφήνω μέχρι το επόμενο εγκεφαλικό. Που θα μου έρθει. Ή θα προκαλέσω. Θα δείξει. Καλό κουράγιο!

Who's the guy in my mirror?

Αποφάσισα λοιπόν να γράψω ένα post για εμένα. Όσο απότομη ήταν η εισαγωγική φράση, άλλο τόσο απότομη ήταν και η απόφαση αυτή.
Δεν είχα μία εις βάθος συζήτηση με κάποιον φίλο.
Δεν είχα μία ανάλυση της υπάρξεως του ανθρώπου και την συμβολή του στον κόσμο και την ιστορία.
Δεν είχα μία near-death experience.
Όπως η πλειονότητα των αποφάσεων μου, έτσι και αυτή ήταν τυχαία, αυθόρμητη και εξ ολοκλήρου δική μου.

Έτσι λοιπόν μαθαίνουμε πως είμαι αρκετά τυχαίος. Μπορεί να αποφασίσω για το που θα πάω για καφέ ρίχνοντας ένα ζάρι. Αν θα μπω σε ένα μαγαζί ρίχνοντας ένα νόμισμα στον αέρα και λέγοντας "Γράμματα."! Αντιστοίχως όμως μου αρέσει να έχω και μία τάξη σε κάποια πράγματα. Θα πιάσω να οργανώσω τις ταινίες μου και τα PC games βάση χρονολογίας, είδους ή ακόμη και εταιρίας διανομής!

Είμαι παθολογικά αναλυτικός. Θα πιάσω και θα βρω 10(τουλάχιστον) διαφορετικές εκδοχές σε κάθε κατάσταση, και σενάρια τα οποία μπορούν να τρέξουν. Αυτό πολλές φορές μου αφαιρεί το στοιχείο της "έκπληξης" σε ταινίες, βιβλία, παιχνίδια ή οτιδήποτε. Γι'αυτό και εκτιμώ πολύ περισσότερο φινάλε σε όλα τα παραπάνω που καταφέρνουν να κάνουν αυτό ακριβώς.

Είμαι Τοξότης στο ζώδιο, ή όπως μου αρέσει να λέω συχνά, το μόνο Μυθολογικό.

Έχω μία συλλογή από σπαθιά και μαχαίρια. Πάντα μου άρεσαν οι λεπίδες, χωρίς να είμαι κάποιος ψυχάκιας που χαρακώνεται ή κυκλοφορεί και παίζει συνέχεια με μία πεταλούδα στον δρόμο.

Είμαι ενάντια σε οποιουδήποτε είδους εξάρτηση. Ξεκινώντας από το απλό τσιγάρο ή ποτό, και φτάνοντας στα ναρκωτικά. Μπορείς να κάνεις ότι γουστάρεις, αλλά όσον αφορά εμένα, είμαι κάθετος.

Έχω 57 φίλους στο Facebook, τους οποίους γνωρίζω προσωπικά, και έχουμε περάσει αρκετές ώρες μαζί, είτε για καφέ, ποτό, είτε σε αγώνες paintball, είτε παίζοντας σε μία θεατρική παράσταση. Δεν θα προσθέσω κάποιον απλά γιατί έχουμε 15 κοινούς φίλους.

Και όπως καταλάβατε, παίζω paintball και είμαι σε θεατρική ομάδα. Στο 1ο με έβαλε(καλά, όχι και με το ζόρι) ένα από τα 4 άτομα που θεωρώ αδέρφια μου, πέραν της πραγματικής και εξ αίματος αδερφής μου, όπου όταν γύρισα Αθήνα, μετά από 2 σχεδόν χρόνια, μου δήλωσε "Την Κυριακή έχουμε προπόνηση, φέρε την παραλλαγή σου." Οκ, δεν ήταν με το ζόρι, αλλά δεν τον λες και διαλλακτικό!
Με το θέατρο ασχολήθηκα πρώτη φορά στην Τεχνική Σχολή Καισαριανής, εν έτη 1998, όταν ήθελα να πλησιάσω μία κοπέλα που έπαιζε κι αυτή. Δεν μου έκατσε η κοπέλα, μου έκατσε ο πρωταγωνιστικός ρόλος! Από τότε έχω περάσει από άλλες 2 ερασιτεχνικές ομάδες, όπου και συνεχίζω να ασχολούμαι.

Έχω σπάσει τουλάχιστον 5 ξυπνητήρια. Όσα επιβίωσαν απλά σταμάτησαν να λειτουργούν ή πρόλαβε η μάνα μου και τα πήρε σε άλλο δωμάτιο.
Ομοίως, δεν επιβιώνει για πολύ και κανένα ρολόι χειρός.

Υπηρέτησα στην Πολεμική Αεροπορία, το οποίο δίνει πάτημα για συνεχές δούλεμα από πεζικάριους και πυροβολικάριους φίλους μου, αλλά και πολλές ιστορίες! Μερικές μάλιστα τις έχω μοιραστεί και παλιότερα σε αυτό το Blog(κάντε και μία αναζήτηση, δεν θα σας πέσει το παιδί!).

Έχω πάθος με τις μοτοσυκλέτες. Όχι απαραίτητα με την πιο γρήγορη, την πιο γαμάτη, την πιο δεν-ξέρω-κι-εγώ-τι. Αλλά όταν καβαλάω μηχανή νιώθω σαν να μου ξανακόλλησαν ένα κομμάτι μου που μου έλειπε. Το ίδιο πάθος είχα και για τον προηγούμενο μου αυτοκίνητο, την Yota, αλλά μόνο για αυτό. Έχω οδηγήσει μερικές εκατοντάδες διαφορετικά αυτοκίνητα, με κανένα δεν δέθηκα τόσο πολύ.

Επίσης, όπως καταλάβατε, ονομάζω τα πράγματα μου. Όχι πράγματα που μπορεί να μου πήραν δώρο ή ρούχα κλπ, αλλά πράγματα για τα οποία έλιωσα μέχρι να αποκτήσω ή τα έφτιαξα από το μηδέν. Αντικείμενα κοινώς τα οποία πρόσεξα και αγάπησα σαν να ήταν άνθρωποι.

Μου αρέσει να διαβάζω, κι ας μην έχω βιβλιοθήκες ολόκληρες, γεμάτες τόμους επί τόμων! Αλλά αυτά τα λίγα που έχω τα έχω λατρέψει.

Και ακούω και μου αρέσουν πολλά διαφορετικά είδη μουσικής. Μπορεί να ακούσω από Ροκ, να περάσω σε Ηλεκτρονική, να κάνω μία βόλτα από Ελληνικά Λαϊκά, και να ολοκληρώσω το ταξίδι μου με Κλασσική. Δεν είμαι κολλημένος με ένα είδος ή με έναν καλλιτέχνη. Αν μου αρέσει η δουλειά σου και το συγκεκριμένο album ή κομμάτι θα σε ακούσω. Αν όχι, λυπάμαι. Fun fact: Αυτό το post γράφεται υπό τον ήχο του Random Access Memories των Daft Punk.

Είμαι σπάταλος. Αν έχω λεφτά στην τσέπη μου με τρώει να τα ξοδέψω. Έχω μάθει να το ελέγχω(ως ένα μεγάλο βαθμό, όχι εντελώς) μετά από πολλά χρόνια, και ακόμη περισσότερες σπατάλες.

Έχω 128 Δείκτη Νοημοσύνης. Τσεκαρισμένο 3 φορές, από 3 διαφορετικές πηγές. Έτσι, για να είμαι σίγουρος!

Δεν αρρωσταίνω εύκολα. Για να ανεβάσω πυρετό θα πρέπει να γκρεμιστούν 2-3 φούρνοι. Επίσης προσπαθώ να αποφεύγω να πάρω φάρμακα, παρά μόνο όταν φτάσει η κατάσταση μου στο όριο(39 πυρετό).

Έχω πολύ χαμηλούς σφυγμούς. Άλλοι το λένε αναισθησία, άλλοι το λένε ηρεμία, άλλοι το λένε "Στ'αρχίδια σου τα έχεις όλα γραμμένα!". Όποιος κι αν είναι ο λόγος, εγώ έχω την ησυχία μου!

Είμαι μιμητικός. Αυτό σημαίνει πως μπορώ να αντιγράψω με αρκετή ακρίβεια εκφράσεις, κινήσεις και τρόπο ομιλίας άλλων ατόμων. Αυτό βέβαια σημαίνει πως πολύ συχνά γίνεται χωρίς τον δικό μου έλεγχο, με αποτέλεσμα να "μοιάζω" με άτομα με τα οποία συχνάζω περισσότερο. Όταν το έμαθα πριν αρκετά χρόνια, με έβαλε σε σκέψεις. Του στιλ, πόσο εγώ είμαι "εγώ" και πόσο είναι μιμητισμός από τα άτομα που έχω γνωρίσει στην ζωή μου. Εν τέλη απλά σταμάτησε να με ενδιαφέρει.

Έχω γεννηθεί αριστερόχειρας. Εξ αιτίας του μιμητισμού που ανέφερα πριν, αντέγραφα τους δεξιόχειρες γύρω μου καθώς μεγάλωνα, έτσι κατέληξα ένας, πολύ κακογράφος μάλιστα, δεξιόχειρας.

Λατρεύω το πορτοκάλι. Λατρεύω την σοκολάτα. Ο συνδυασμός τους μου φέρνει αναγούλα!

Σιχαίνομαι να μου λένε την εξέλιξη ή και το τέλος μίας ιστορίας! Πραγματικά, αν το κάνεις αυτό θα πεθάνεις αργά και βασανιστικά!

Είμαι ειλικρινής. Αν ειδικά μου ζητήσεις να είμαι ειλικρινής, ας πρόσεχες. Με τους φίλους μου, πάντα. Με τους υπόλοιπους, αναλόγως.

Δεν φοβάμαι την εργασία. Έχω περάσει από πολλές διαφορετικές δουλειές, συνεργεία που σχόλαγα και είχα 10 κιλά βρώμα πάνω μου, από εταιρίες που κυκλοφορούσα με κουστουμάκι και γραβάτα. Ναι, ήμουν αστείος.

Μου αρέσει η τεχνολογία, χωρίς να είμαι ο μανιώδης γκατζετάκιας, που θα πάρει το τελευταίο smartphone, GPS ή φορητό αλκοτέστ(το τελευταίο μου το έκαναν δώρο...).

Δεν πίνω ποτέ πάνω από μισό ποτήρι όταν πρόκειται να οδηγήσω, και πάλι κάτι χαλαρό. Όχι tequila, vodka κλπ.

Είμαι PC gamer. Έχω πάνω από 200(παίζει να φτάνουν τα 300 πλέον, πρέπει να τα ξαναμετρήσω) αυθεντικά games να κοσμούν την βιβλιοθήκη μου, και έχω παίξει κοντά στα 1000.

Πιστεύω σε μία καλή, ειλικρινή σχέση, είτε ερωτική, είτε φιλική, είτε επαγγελματική.

Τους φίλους μου δεν τους αγαπάω για τα ελαττώματα τους, τους αγαπάω παρ'όλα αυτά!

Την παραπάνω φράση την έχω κλέψει, δεν θυμάμαι από που.

Όταν είμαι σίγουρος για κάτι θα σου βάλω ότι στοίχημα θέλεις πως έχω δίκιο! Αλλά μόνο όταν είμαι 100%!

Έχω πολύ καλή όραση. 10/10. Ή 20/20, όπως θέλει ο καθένας. Το τελικό αποτέλεσμα είναι πως βλέπω πολύ καλά, με αποτέλεσμα σε μία παρέα όπου οι περισσότεροι έχουν έστω και μία μικρή μορφή κάποιας πάθησης των ματιών, να τους δουλεύω συνεχώς(παίρνω το αίμα μου πίσω για την Πολεμική Αεροπορία!)

Το Blog αυτό το ξεκίνησα μετά από παρότρυνση να γράφω τις ιστορίες μου εδώ. Έχω μείνει λίγο πίσω.

Εδώ και 10 χρόνια με έκαναν για 30άρη. Πλέον τα έφτασα. Μένει να δούμε αν για τα επόμενα 10 χρόνια θα κάνουν το ίδιο λάθος!

Ακόμη δεν έχω βγάλει άσπρες τρίχες. Διόρθωση, σύμφωνα με την κοπέλα μου έχω βγάλει 2. Ναι, με ψάχνει συστηματικά...

Μου αρέσουν τα παιδιά. Όχι, δεν έχω σκοπό ούτε να παντρευτώ σύντομα ούτε να αποκτήσω κανένα. Αλλά με φαντάζομαι μπαμπά, να τους μαθαίνω ξιφομαχία, να τα πηγαίνω στο απογευματινό τους session... Ναι, σαν τα μούτρα μου θα τα κάνω το πιο πιθανό...

Πάντα κάνω ορθογραφικό έλεγχο, αλλά πάντα κάτι μου ξεφεύγει. Έκανα πριν 5 λεπτά σε αυτό το κείμενο, αλλά και πάλι είμαι σίγουρος πως κάπου έχω κάνει λάθος!

Είναι 2 και πρέπει να πέσω για ύπνο. Όχι, αυτό δεν είναι μία αλήθεια για εμένα, είναι γεγονός. Η αλήθεια είναι πως, τουλάχιστον για την ώρα, ξέμεινα από αλήθειες.

For more information please walk inside. And may the Gods have pitty on your souls!!!!

Α, να και κάτι άλλο! Μου αρέσει να τραγικοποιώ τα πράγματα, αλλά σε τόσο υπερβολικό βαθμό που να είναι εμφανές και ξεκάθαρο πως πρόκειται για πλάκα. Αν δεν το καταλάβεις, τότε είσαι εσύ ο τραγικός!

Οι σκέψεις ενός Αφηγητή.

Έτος 2003. Στον δρόμο για την απογευματινή μου δουλειά, περνάω από έναν πεζόδρομο στον Νέο Κόσμο. Εκεί βλέπω ένα μαγαζάκι, όλο ντυμένο με ξύλο μέσα, και κάποια ρουνικά σύμβολα ζωγραφισμένα σε διάφορα σημεία, καθώς και γραφές από την Quenya, την γλώσσα των ξωτικών του Tolkien. Περίεργος όπως πάντα, μπήκα να δώ το μαγαζί καλύτερα και να ρωτήσω τί ακριβώς είναι. Ήταν ένας χώρος χωρισμένος σε μικρότερα δωμάτια, το κάθε ένα με μεγάλα τραπέζια και καρέκλες για έξι με οχτώ άτομα. Μπαίνοντας βλέπω έναν τύπο με κοιλίτσα, μουσάκι, γυαλιά και ένα παντελόνι στηριγμένο με τιράντες. Φιλικότατος και με ένα πλατύ χαμόγελο, μου εξήγησε πως αυτό ήταν ένα μέρος στο οποίο μαζεύονταν για να παίξουν R.P.G. (Role Playing Games).

Το όνομα του μέρους ήταν το Πανδοχείο του Δρακοφοίνικα και το όνομα του πανδοχεά Φώτης. Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησα να ασχολούμαι με τα Διαδραστικά Παιχνίδια Ρόλων, γνωστώτερα ώς RPG. Γνώρισα τους πρώτους μου συμπαίκτες, ο Φώτης ήταν ο πρώτος Αφηγητής με τον οποίο έφτιαξα χαρακτήρα. Πήρα το πρώτο μου βιβλίο, το Player's Handbook, το οποίο διάβαζα για 1 μήνα. Πέρασαν μερικοί χαρακτήρες, ένας Elf Ranger ήταν ο πρώτος, ο Salokin. Καλό παιδί, αν και λίγο σκληρός όσον αφορούσε orcs. Παραπάνω απ'όσο θα έπρεπε... Μετά ήρθε η σειρά ενός Wizard στον κόσμο του Ebberon. Ο οποίος πέρασε το πρώτο session στο κρατητήριο της φρουράς. Μετά ακολούθησε ένα μεγάλο άχτι που είχα, ένας silver Half-dragon, ο De'ril.

Έχοντας δεί μέχρι στιγμής και καλούς και κακούς Αφηγητές, ιστορίες που κράτησαν για χρόνια, και ιστορίες που έληξαν λίγες ώρες μετά, είπα κι εγώ να κάνω την πρώτη μου προσπάθεια. Μέχρι τότε είχα ήδη αγοράσει και τα υπόλοιπα βιβλία που χρειαζόταν ένας Αφηγητής, και ήδη είχε αρχίσει να με τραβάει ο κόσμος των Forgotten Realms, των οποίο είχα γνωρίσει πρίν λίγα χρόνια από τις νουβέλες του Drizzt Do'Urden και του Cadderly Bonaduce. Έτσι λοιπόν, ξεκίνησα να διαβάζω και να γράφω την ιστορία που σιγά σιγά σχηματιζόταν στο μυαλό μου. *enter ιστορική φωτό*

Ναι, αυτός είναι φραπές...

Σημειώσεις, βιβλία, ΠΟΛΛΑ post-it, και μερικοί καφέδες, και λίγους μήνες μετά ήμουν έτοιμος. Ή τουλάχιστον έτσι ήθελα να πιστεύω.

Η πρώτη μου ιστορία λοιπόν εξελισόταν στον κόσμο του Faerun. Η πρώτη ομάδα αποτελούταν από μία Αριστοκράτισσα που το είχε σκάσει από το σπίτι της στην Cormyr, ένα ημίαιμο Ξωτικό από το High Forest, μία ιχνηλάτη από το Southwood, και τον κληρικό του Red Knight τον οποίο συνάντησαν στο Llorkh.
Αυτή ήταν η αρχική ομάδα, με τις διάφορες αλλαγές, προσθήκες και αποχωρήσεις στην πορεία. Ξεκίνησαν καλά, δεν μπορώ να πώ. Η πλειονότητα ήταν καινούργιοι παίκτες, με 1-2 άτομα να έχουν μία σχετική εμπειρία από προηγούμενα παιχνίδια. Το γέλιο και το παράπονο μου ήταν πως η οργάνωση τους ήταν, επιεικώς, πανυγήρι. Αυτό βέβαια, μου έδινε υλικό για να τους κάνω την ζωή λίγο πιο δύσκολη, αλλά και υλικό για πολές πλάκες. Δυστηχώς, ενώ είχαν οργανωθεί πολύ καλά πρίν πάνε για να φάνε τον μεγάλο κακό Κόκκινο Δράκο(μεταξύ μας, δεν ήταν και τόσο μεγάλος), κάπου στην πορεία η συννενόηση πήγε περίπατο, μαζί με τα μέλη της ομάδας. Ένας μόνο επιβίωσε, του οποίου η ιστορία συνεχίζεται...κάπου αλλού. Νεκρή η ομάδα, καιρός να φτιάξουμε κάτι καινούργιο!

Ξανά διάβασμα, καινούργια ιστορία, νέοι χαρακτήρες!

Τώρα ξεκινάμε στο διαμάντι της Sword Coast, την πρωτεύουσα του Waterdeep. Τεράστια πόλη, αρκετό υλικό για περιπέτειες. Η ιστορία ξεκινάει με τους πρωταγωνιστές να πέρνουν μέρος στα εορταστικά αγωνίσματα για την άνοδο της νέας Mystra, θεάς της Μαγείας, μετά την πτώση των Θεών. Μία πρώην πειρατίνα, η οποία έχει μετατρέψει ένα παλιό καράβι σε πανδοχείο, ένα ξωτικό από τον παγωμένο Βορρά του Icewind Dale, ένας τοξότης από τα Ξωτικά του High Forest, και μία Βάρβαρος από τα Βόρρεια, ήταν η 2η μου απόπειρα ως Αφηγητής, η οποία όμως στέφθηκε με αποτυχία, καθώς οι υποχρεώσεις των περισσότερων μπήκαν στην μέση και έτσι η ομάδα διαλύθηκε λίγο μετά τα αγωνίσματα. Αλλά τίποτα δεν πάει στράφι. Είδα τί εστί power gamer(βρίσκω τον απόλυτο συνδυασμό για να φτιάξω τον υπερ-χαρακτήρα που θα κάνει damage >9000!!!), έτρεξα κάποια αγωνίσματα(το οποίο μου χρειάστηκε ΠΟΛΥ αργότερα) και χτίσαμε καλύτερα και εκτενέστερα background story για τον καθένα.

Take 3. Έχωντας διαβάσει πολλά βιβλία για Drow, γνωστώτερα ως Dark Elves, και για τον πολοτισμό τους, τις συνήθειες τους, τον τρόπο που λειτουργούν και τα προβλήματα που έχουν αντιμετωπίσει, πέρνω την απόφαση να φτιάξω ένα evil campaign, δηλαδή μία ιστορία όπου οι "ήρωες" θα είναι ο ένας χειρότερο κάθαρμα από τον άλλο. Βρήκα την ομάδα, φτιάξαμε τους χαρακτήρες, χτίσαμε την ιστορία του καθενός και πλέον είμαστε έτοιμοι!
So, 2 Clerics, a Wizard, a Warmage, a Rogue and a Paladin of Lolth walk into a dungeon. Εδώ λοιπόν, μου δόθηκε η ευκαιρία να πειραματιστώ με πολλά καινούργια πράγματα που είχα διαάσει, όπως ενναλακτικές επιλογές για Paladins, base classes από άλλα βιβλία, και φυσικά, πώς να καταφέρεις μία ομάδα όπως αυτή που περιέγραψα, να μην σφαγιαστεί με το ξεκίνημα της ιστορίας. Μεταξύ τους!
Δυστηχώς βέβαια, όταν η μισή ομάδα είναι "κομήτες"(θα έρθουν σε 1-2 session και μετά τους ψάχνεις) είναι λογικό να πάει άπατη και αυτή η ιστορία...

Κάπου εκεί είπα να σταματήσω λιγάκι, αλλά το ζιζάνιο του Αφηγητή με έτρωγε. Έτσι κάναμε έναν συμβιβασμό. Θα έτρεχα έτοιμες ιστορίες από αυτές που κυκλοφορούσαν στο Διαδύκτιο, οι οποίες κρατάνε 2-3 session έκαστη. Τα έχουν όλα έτοιμα, χάρτες, μάχες, ιστορίες, χαρακτήρες που θα συναντήσουν οι παίκτες, γεγονότα, τα πάντα! Εσύ απλά της ρίχνεις ένα διάβασμα να ξέρεις που πάνε τα τέσσερα, και είσαι έτοιμος! Έχω μαζέψει λοιπόν γύρω στις 10 ιστορίες και ξεκινάω να το οργανώνω!

"Λοιπόν, μου ρίχνετε στατιστικά, races και classes θα βγούν τυχαία στον καθένα σας, και μου λέτε ποιοί θέλετε να παίξετε μαζί στα sessions! Το event ονομάζεται Campaign Bites και θα παίζω κάθε Παρασκευή στις 6!"

Φυσικά, έγινε χαμός. Γιατί, ωραίο το να φτιάξεις έναν χαρακτήρα από την αρχή, με την ιστορία του, με τα προβλήματα του, με τις λεπτομέρειες του, αλλά και το να φτιάξεις απλά εναν χαρακτήρα στα γρήγορα για χαβαλέ, αλλά και για να δοκιμάσεις κάτι που δεν θα έπαιζες ποτέ, χρειάζεται κάπου κάπου! 14 χαρακτήρες μετά, έρχεται η ώρα να γίνει το πρώτο μου Campaign Bite!
Η ιστορία που επέλεξα ήταν το "Fait Accompli" του Owen Kirker Clifford Stephens, η οποία έπερνε μέρος σε ένα μικρό, συνοριακό βαρωνάτο ονόματι Icenvale, το οποίο είχε ένα μικρό θέμα με έναν Λευκό Δράκο(μην σας ψαρώνει το "λευκός", δεν είναι από τους καλούς) ο οποίος είχε φάει τον τελευταίο άρχοντα της περιοχής, μαζί με το σκήπτρο του, όπου χωρίς αυτό δεν μπορεί να υπάρξει επίσημος διάδοχος... Dungeons, Dragons και λίγο πολιτικό παιχνίδι για ποικιλία! Καθόλου άσχημα για ξεκίνημα! 1 Frightful Presence(είπαμε, Δράκος), 1 wall of stone που έγινε παγάκια, και 3 sessions μετά, η περιπέτεια ολοκληρώθηκε με επιτυχία! Και με όλους τους χαρακτήρες ζωντανούς, αμέ!

Δυστηχώς όμως, για ακόμη μία φορά, οι υποχρεώσεις τους καθενός(και μερικοί "κομήτες") δεν μας άφησαν να προχωρήσουμε σε επόμενο. Για να δούμε όμως, τί μάθαμε από αυτό;
Το πόσο απλός ή πολύπλοκος είναι ένας χαρακτήρας δεν παίζει ρόλο στο αν κάποιος θα περάσει καλά με αυτόν.
Μην φοβάσαι να δοκιμάσεις νέα πράγματα και χαρακτήρες, μπορεί να εκπλαγείς με το αποτέλεσμα!
Όσο καλά δομημένα και καλογραμμένα και αν είναι κάποια πράγματα, κάπου θέλει και την δική σου πινελιά.
Επίσης, εκεί έβαλα σε ισχή διάφορες ιδέες και έμαθα πως να κάνω μία καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη περιγραφή μίας μάχης! Achievement Unlocked!

Περνάει καιρός, χαλαρώνουμε, παίζω σε διάφορες άλλες ιστορίες σαν παίκτης(αυτό είναι άλλο post) αλλά το μικρό ζιζάνιο που λέγαμε; Συνέχιζε να με τρώει. Ξεκίνησα λοιπόν και μάζευα ότι είχα μάθει τα τελευταία χρόνια, τόσο από ιστορίες που είχα τρέξει εγώ, όσο και από άλλους Αφηγητές, που είτε πήρα μέρος, είτε παρακολούθησα, είτε απλά συζητήσαμε. Νέο υλικό, νέα βιβλία, νέες ιδέες.
Μάλιστα τον Νοέμβριο του 2007, έρχεται ένα βιβλίο στα χέρια μου ως δώρο, το Complete Mage(Ευχαριστώ Μαρουάν!). Πολλές ωραίες ιδέες μέσα, το οποίο απλά πρόσθεσε στο ήδη υπάρχον υλικό που είχα, αν και στην πορεία κατέληξε να είναι η βάση για την καινούργια μου ιστορία.

Και πού να το τρέξω; Στο Ebberon? Πολύ ωραίος κόσμος, αλλά δεν τον ήξερα τόσο καλά ακόμη. Στο Faerun? Μπά, πολύ κορεσμένος κόσμος, και υπερβολικά πολλοί θεοί για τα γούστα μου.
Αποφασίζω λοιπόν να φτιάξω έναν δικό μου κόσμο, με επιρροές από πολλούς άλλους, αλλά δικός μου. Με την δική του ιστορία, με τους δικούς του χαρακτήρες, με το δικό του Πάνθεον... Όπα θεοί! Τί θα κάνω με τους Θεούς;;;; Πόσοι θα είναι; Τί θα είναι ο καθένας; Τί θα αντιπρωσοπεύουν; Τότε λοιπόν παίζαμε ένα σχετικά καινούργιο MMO, το Guild Wars. Σκεφτόμενος λοιπόν τί θα κάνω τελικά, πηγαίνοντας για ένα quest, βρίσκομαι μπροστά στο άγαλμα του Balthazar, θεού του πολέμου στο παιχνίδι. Αναλαμπή! Θα είναι λίγοι, 5, οχι οχι, 6 θεοί!
Καθώς είναι ένας κόσμος γεμάτος μαγεία, θα έχουμε σίγουρα έναν Θεό της Μαγείας! Και φυσικά έναν του Πολέμου! Ζωής και Θανάτου, κλασσικά. Της Φύσης. Και των Τεχνών.
Αν νομίζετε πως ήταν τόσο εύκολο και γρήγορο όσο αυτές οι 3 γραμμές, κάνετε μέγα λάθος! Δοκιμές, σκέψεις, ιδέες, τί δυνάμεις και δυνατότητες θα έχει ο καθένας, τί πιστούς, πως θα μοιάζουν, ποιό θα είναι το πρωτιμόμενο όπλο τους;;; Ω, ήταν πολύ πιό δύσκολο απ'ότι φαντάζεστε. Αλλά τελικά, to Guardian Pantheon(όπως θα γίνει πιο γνωτό μετά από μερικά χρόνια) ήταν πλέον έτοιμο.

Asenath, The Mother
Shamgar, The Battlelord
Akhan, The Arcanist
Melaina, The One Element
Livianna, The Artist
Ophir, The Keeper of the Dead

2nd Achievement Unlocked!

Μετά από πολύ σκέψη, πολύ προετοιμασία, πολύ γράψιμο ήρθε η ώρα.

Αρχές 2008. Οι πρώτοι χαρακτήρες είναι έτοιμοι. Sabin, the Death Priest. Jeremy "Unpredictable" Fury, the Ranger. Rodolfo De'Luvio, the Summoner. Dremord Darkbane, the Paladin of Shamgar και Myra, the Pirate.

Η Ιστορία ξεκίνησε ήρεμα, με τους πρώτους 4 να συναντιούνται ξανά όλοι μαζί μετά από 4 χρόνια. Επιβιβάζονται στο ψαρωκάικο ενός γερασμένου ψαρά, ο οποίος τους αφήνει με την σειρά του στο καράβι της Myra Longbreyd(sorry, Captain Myra Longbreyd). Για άλλη μία φορά, οι αποχωρήσεις άρχισαν από νωρίς, αλλά αυτή τη φορά δεν τα παράτησα! Η ιστορία θα συνεχιζόταν ότι και να γίνει!
Φεύγει η Sabin. Φεύγει και ο Rodolfo.
Μπήκε όμως η Melina. Έκανε ένα πέρασμα και ο Elbert Sharpspeech, ο περιπλανώμενος Βάρδος με τα πολλά μαχαίρια! Λέγοντας πέρασμα, μιλάμε για 2 sessions...
Μετά από λίγο φεύγει και ο Jeremy.
Στην πορεία βρίσκουν τον Conjurer Zalass Waylore Dragosani, καθώς και τον Phoetus Starlight, παλιό γνωστό του Dremord και Priest of Life.
Αυτή η ομάδα έμεινε για καιρό μαζί, πέρασαν πολλά, είδαν ακόμη περισσότερα, ανακάλυψαν πράγματα. Στην πορεία βρήκαν ξανά τον Rodolfo, μέχρι που τον έχασαν ξανά σε μία ενέδρα. Αλλά το ίδιο βράδυ έχασαν και τον Zalass, ο οποίος μαθήτευσε δίπλα σε έναν πανίσχυρο Μάγο.

Σε ένα από τα ταξίδια τους γνώρισαν τον Daren, Μάγο και διάδοχο του Βασιλείου των Ξωτικών. Αλλά οι απόψεις και τα πρωσοπικά της προβλήματα δεν συμβάδιζαν τόσο με την πορεία της ομάδας, έτσι η Melina αποχώρησε. Ο Zalass επέστρεψε κοντά τους, πιό ισχυρός. Σε μία πόλη στα δυτικά τους βρήκε ο Aramil, Βάρδος της πόλης.

Κάπου εδώ είναι που έρχεταί ένα αναγκαστικό διάλειμα, και αυτή την φορά φταίω εγώ. Επαγγελματικές υποχρεώσεις με πέρνουν μακριά από την Αθήνα, και φυσικά μακριά από την ολοκλήρωση της ιστορίας μου. Αλλά ταυτόχρονα, μου δίνετε ο χρόνος να κάτσω και να γράψω την συνέχεια της ιστορίας, να σκεφτώ πιθανά τέλη και εξελίξεις, κινήσεις των παικτών που δεν είχα σκεφτεί μέχρι τώρα, να φτιάξω τις λεπτομέρειες του κόσμου αλλά και τον χαρακτήρων μέσα σε αυτόν. Μέχρι που 2 χρόνια μετά γυρίζω πίσω.

Άνοιξη του 2010 στέλνω αυτό το μύνημα: "Λοιπόν καμάρια μου, επειδή πρέπει να ολοκληρωθεί  η ιστορία, και μόνο τώρα θα είμαστε όλοι μας εδώ, περιμένω να κανονίσουμε μέρα και ώρα. Δεν θα είναι πολύ μεγάλο session, αλλά καλού κακού μην κανονίστε κάτι την επόμενη μέρα."

Ξαναβρέθηκαν όλοι μαζί μετά από πολύ καιρό λοιπόν, όταν ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσουν τον μεγάλο τους εχθρό που τους κυνηγούσε. Η Melina επέστρεψε, με τις ευλογίες του Ophir, ο Rodolfo ανανεωμένος και έτοιμος για μάχη. Και εκεί ήταν που συνεργάστηκαν για πρώτη φορά με τον Elvin Harenyonen, έναν ιχνηλάτη ο οποίος είχε μεγαλώσει με τα Ξωτικά, αν και ο ίδιος ήταν άνθρωπος.
Από την μάχη αυτή βγήκαν νικητές. Θριάμβευσαν ενάντια σε αυτό το κακό, αλλά κάτι στον ορίζοντα ακόμη ύφαινε τα επόμενα σχέδια του. Και εκεί ήταν που οι Θεοί χάθηκαν.

 Ξανάχτισαν ότι γκρεμίστηκε, κτίρια, συμμαχίες, σχέσεις. Ο καθένας πήρε τον δρόμο του, κάποιοι μάλιστα ακουλούθησαν κοινή πορεία. Μέχρι που μετά από λίγους μήνες(και 2 χρόνια in-game) ήρθε η στιγμή να συνεχιστεί η ιστορία. Γιατί μπορεί να νίκησαν, αλλά οι Θεοί παρέμεναν απώντες.

Εκεί είναι που γνωρίζουν και τον Jason Grey, ένα μυστήριο άτομο με παράξενο εξοπλισμό και γνώσεις, ενώ έχουν ήδη αποχωρήσει οι Daren, Rodolfo και Aramil. Αρκετά αργότερα γνωρίζουν και τον Bellrock Rockbraker, έναν σημαδεμένο Νάνο μοναχό, ο οποίος έψαχνε κάποιον κληρικό για να του γιατρέψει τις μονιμές πληγές του. Καλώς η κακώς, δεν έμεινε πολύ με την ομάδα, καθώς δεν συμφωνούσαν με τον τρόπο...λειτουργείας, ενώ λίγο αργότερα αποχώρησε και ο Elvin.
Λίγο ακιρό μετά συναντούν την Elanor Wade, Priest of Knowledge, η οποία προσπαθούσε να επανενωθεί με την χαμένη της οικογένεια. Η ομάδα κρατάει την παρούσα σύσταση μέχρι τέλους.

Phoetus, Jason, Dremord, Zalass, Melina, Elanor

Κάπου εδώ είναι που ξεκινάμε μία μικρή ιδέα που έπεσε στο τραπέζι. Το να κάνουν οι παρώντες παίκτες μου Αφηγητές σε μικρότερους χαρακτήρες.

 "Ας τα ονομάσουμε Campaign Bites." Είπε ο Σταύρος(Dremord) και εγώ χαμογέλασα. Κοίτα να δείς που όλο και κάτι μένει...

Έτσι λοιπόν γνωρίσαμε τον Logan, την  Krislin, την Layla, τον Calimancil, τον Erian, τον Devenmor, τον Therion και τον Chemosh.

Μέχρι που τα Χριστούγεννα του 2012, καταφέρνουν και κάνουν μία κίνηση Ρουά-Ματ και είναι έτοιμοι για να δώσουν ένα τέλος σε αυτή την ιστορία.

"Έχετε έναν μήνα μπροστά σας για να προετοιμαστείτε σωστά, και για να φτιάξω την μεγάλη μάχη. In-game έχετε μόλις 10 ώρες. Τα λέμε του χρόνου."

"The time has come. This is when all will be decided. You are all needed, every weapon, every spell. Get ready."

Και με το παραπάνω μύνημα αναρτημένο στο event, ενημέρωσα όλους όσους έχουν περάσει από τον κόσμο της Eldania, πως μπορούν να παρεβρεθούν στο τελευταίο αυτό session.

26 Ιανουαρίου 2013, ώρα 15:00. Έχω ετοιμάσει τις μάχες, τους χαρακτήρες, την εξέλιξη της ιστορίας μαζί με τις διαφορετικές εκδοχές, έχω κλείσει 3 δωμάτια στο Πανδοχείο και είμαι έτοιμος. Τους μαζεύω όλους. Βλέπω μπροστά μου 14 παίκτες. Ναι, το ήξερα πόσοι θα είναι, αλλά το να τους έχεις μπροστά σου ξαφνικά, είναι κάπως. Λέω 2 πράγματα και φεύγω για την έκτακτη πρόβα που έσκασε στο θέατρο. 1 ώρα μετά είμαι πίσω. Οι βοηθητικοί μου Αφηγητές(Μαρουάν και Γιώργος) έχουν έρθεί ήδη και ετοιμάζουν τα δωμάτια τους.

Τους κάνω μία, όσο γίνεται, σύντομη ενημέρωση και ξεκινάμε.
Βαθιά ανάσα, συγκεντρώνουμε τις σκέψεις και μπαίνουμε στο δωμάτιο.
11 ώρες μετά, το session έχει ολοκληρωθεί. Και μάλιστα χωρίς να πιώ καφέ!
3rd Achievement Unlocked!

Από αριστερά Jason, Calimancil, Dremord, Phoetus, Elvin, Zalass, Erian, GM, Melina, Myrra, Elanor, Βοηθητικός GM 1, Βοηθητικός GM 2, Logan και κάτω Devenmor, Krislin, Layla.

Η ιστορία των παικτών μου έκλεισε, ο κόσμος σώθηκε. Ακούω συγχαρητήρια από παντού, αλλά στο μυαλό μου υπάρχει μία σκέψη.
"Τελείωσε..."
Ένοιωθα σαν να έβλεπα το παιδί μου, το οποίο μεγάλωσε, και να αναρωτιέμαι "πότε πέρασαν τα χρόνια;;;".

Αυτή η σκέψη μου τριβελίζει το μυαλό για όλη την υπόλοιπη εβδομάδα, αλλά όχι. Θα ηρεμήσεις, θα βάλεις το μυαλό σου κάτω και θα συνεχίσεις. Το έχεις φτιάξει, το έχεις στήσει, είναι έτοιμο. Καιρός για τους επόμενους.

Εν έτη 2013 λοιπόν, τρέχω ακόμη μία ιστορία. Καινούργιοι χαρακτήρες αλλά ο ίδιος κόσμος. Νέες δολοπλοκίες, νέες έρευνες. Για να δούμε πως θα πάει και αυτό.

Το συμπέρασμα των τελευταίων 10 χρόνων; Πως έμαθα πολλά, και έχω να μάθω ακόμη περισσότερα. Αλλά τουλάχιστον, κάποια από αυτά τα μαθαίνω κι εγώ σε άλλους. Άλλωστε πάντα κάποιος πρέπει να συνεχίζει την κληρονομία μας, σωστά;