Κατ'αρχήν είμαι γέννημα θρέμα καισαριανώτης. Εκεί έμενα, εκεί δούλευα, εκεί πήγα σχολείο κλπ. Ένας μεγάλος μύθος εδώ και χρόνια ήταν το "Ανοιχτό θέατρο Καισαριανής". Ειδικά αφού άρχισα να παίρνω μέρος και στην θεατρική ομάδα ήταν μεγάλο όνειρο.
Φυσικά, όταν μιλάμε για "Ανοιχτό θέατρο" στο μυαλό όλων μας έρχονται εικόνες από τα θεατρα βράχων του γειτονικού μας Βύρωνα(ναί 2 είναι) "Μελίνα Μερκούρη" και "Άννα Συνοδινού".
Για όσους δεν τα έχουν δεί από κοντά μιλάμε για μία χαμηλή σκηνή θεατρικών παραστάσεων, όπου μπαίνει μία επιπλέων εξέδρα από πάνω όταν πρόκειτε για συναυλίες. Αμφιθεατρικά καθίσματα, γενικότερα έχουν στηθεί με τέτοιο τρόπο οπού το μόνο που ξεχωρίζει από τα αρχαία θέατρα είναι το υλικό κατασκευής(μάρμαρο-τσιμέντο/μέταλλο).
Έτσι το καλοκαίρι του 2008 αποκτάμε κι εμείς στην Καισαριανή Ανοιχτό θέατρο.
ΟΛΕ!!!
Εγώ δεν είχα την ευκαιρία να πάω να το δώ σε κάποια από τις εκδηλώσεις αλλά από όσους γνωστούς είχαν πάει δεν άκουσα και τα καλύτερα... Αλλά όπως πάντα, προτιμώ να έχω την δική μου γνώμη.
Έτσι χθές το βράδυ, καθώς πήγα σε μία πρόβα της θεατρικής ομάδας, είχα την ευκαιρία να δώ και το περίφημο "Ανοιχτό θέατρο Καισαριανής"...
Έψαχνά τριγύρω αλλά δεν το έβλεπα.
"Παιδιά που είναι το θέατρο;"
"Αυτό είναι ρε Νίκο."
Και ήρθε η μεγάλη στιγμή. Η ώρα της περιγραφής!
Το "Ανοιχτό θέατρο Καισαριανής Αντώνης Καλλογιάνης" το οποίο διαφημίζουν εδώ και 1 χρόνο είναι μία τσιμεντένια... υπερυψωμένη προέκταση στην άκρη του μικρού γηπέδου με χλωοτάπητα που βρίσκεται πίσω από το γήπεδο του Εθνικού Αστέρα. Από πίσω είναι ένας μεγάλος τοίχος όπου στην άλλη πλευρά βρίσκονται καμαρίνια, τουαλέτες, ακόμη και ντουζιέρες! Οι φωτισμοί είναι μία σιδεριά από 10(νομίζω) προβολείς.
Και πάμε στα καλύτερα. το "θέατρο" πρακτικά βρίσκεται πίσω από εκεί που τοποθετείτε το τέρμα. Αυτό τί σημαίνει; Πως οι θεατές κάθονται μέσα(!!!) στο γήπεδο! Συγκεκριμένα στην μεγάλη περιοχή. Και επειδή δεν θέλουμε να χαλάσουμε τον υπέροχο χλωοτάπητα, από πάνω βάζουν ένα χοντρό πανί το οποίο στερεώνεται στη θέση του με ένα χοντρό καλώδιο το οποίο απλά έχουν ρίξει από πάνω...
Και τώρα το αποκορύφωμα της τεχνολογίας, η κορυφή της αισθητικής! Οι καρέκλες!
Ναί, δεν υπάρχουν καθίσματα, εξέδρα δεν ξέρω κι εγώ τί. Υπάρχουν καρέκλες. Από αυτές τις πλαστικές, με τον μεταλλικό σκελετό που διπλώνουν. Ναί, σαν αυτές που έχουμε στα μπαλκόνια μας για το καλοκαίρι!
Πάντως οφείλω να παραδεχτώ πως είμαι κακός. Δεν πρέπει να τους κατηγορώ.
Αφου ως "θεατρική σκηνή" το μόνο που γνωρίζουν είναι η αίθουσα εκδηλώσεων του Δημαρχείου λογικό να κάνουν κάτι ίδιο και στο ανοιχτό.
Για όσους δεν ξέρουν πως είναι σκεφτήτε την ίδια περιγραφή που έδωσα παραπάνω αλλά αντί για γήπεδο έχει 4 τοίχους!
Και μόλις ανακάλυψα το μόνο θετικό με το ανοιχτό "θέατρο".
Δεν έχει πρόβλημα χωρητικότητας! Δεν φτάνουν οι καρέκλες; Πάς και κάθεσαι στην εξέδρα του γηπέδου! Τώρα βέβαια θέλει προσοχή γιατί μπορεί να θέλεις να χειροκροτήσεις και κατα λάθος να φωνάξεις
ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ε, τί να κάνουμε, αυτά συμβαίνουν.
