Ήρεμα, ήρεμα, δεν είμαι τρομοκράτης...

Πρίν ξεκινήσω να αναφέρω πως δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους διάφορους ένστολους της Δημοσίας Τάξης, αλλά υπάρχουν πάντα αυτοί οι οποίοι φροντίζουν να μας ωθούν πρός τα εκεί...

Πιστεύω πως όλοι μας θυμόμαστε τα γεγονότα στο κέντρο της Αθήνας προ τριμήνου. Εγώ τότε έτυχε να εργάζομαι με την μηχανή, κάτι το οποίο σήμαίνει πως, λόγω καιρού, ντύνομαι πάρα πολύ καλά, με μπουφάν μηχανής, γάντια, κράνος και μέσα από το κράνος, μπαλακλάβα, χρώματος μαύρου.
Για τους μή γνώστες η μπαλακλάβα είναι το full face το οποίο φοράνε οι μοτοσυκλετιστές μέσα από το κράνος, για προστασία του λαιμού από το κρύο κατα κύριο λόγο.
Πηγαίνω λοιπόν με τη μηχανή για δουλειές και λόγω κρύου έχω ντυθεί όπως προανέφερα. Μπροστά μου βλέπω ένα μπλόκο αστυνομικών, όπου και με σταματάνε για έναν τυπικό έλεγχο(όταν τρώς τόσες ώρες στον δρόμο δεν σου κάνει αίσθηση πλέον).
Βγάζω φλάς, κάνω δεξιά, σταματάω, σβήνω μηχανή, καλησπερίζω και βγάζω χαρτιά. Μόλις ο ένστολος μας συμπρωταγωνιστής παίρνει τα χαρτιά μου ανοίγω το κράνος μου και φαίνεται η μπαλακλάβα...Βλέπω τον αστυνομικό να πέρνει μία έκφραση σε κάτι μεταξύ δυσφορίας και "τώρα θα σε σκίσω κωλόπαιδο". Μην θέλοντας να με αφήσει από τα μάτια του δίνει τα χαρτιά μου σε έναν συνάδελφο του, φρέσκο από την σχολή(βγάζουν μάτι), λέγοντας τουμε ψαρωτικό ύφος "τσέκαρε τα χαρτιά του". Αφού τα δίνει με πλησιάζει, και με τρόπο ακουμπάει το όπλο του και ξεκινάει τις ερωτήσεις, με πρώτη πρώτη την προφανέστατη...
"Γιατί φοράς κουκούλα;"
"Κάνει κρύο και πάνω στην μηχανή ακόμη περισσότερο."
"Ναι...Σε βλέπω καλά εξοπλισμένο...(κοιτώντας κράνος, μπουφάν κλπ) Θα πρέπει να αντέχεις σε χτυπήματα, ε;"
"Οι διαδρομές πάνω στη μηχανή είναι επικίνδυνες, πρέπει να προσέχουμε."(αλλού ήθελε να το πάει αλλά δεν του έκατσε...)
"Ναι...Και στο σακίδιο τί έχεις;(αναφερόμενος σε ένα σακίδιο πλάτης που έχω)"
"Αυτή τη στιγμή, τίποτα."Το ύφος του δείχνει πως δεν του άρεσε η απάντηση μου...
"Άνοιξε το σε παρακαλώ..."(Βλέπει πως είναι όντως άδειο)
"Και τί το κάνεις ένα άδειο σακίδιο;..."(με ποιό σοβαρό ύφος)
"Σε δουλειά πάω."(ήμουν ήδη αργοπορημένος και η όλη κουβέντα είχε αρχίσει να γίνετε κουραστική και ανούσια)
"Βιάζεσαι να πάς κάπου;..."
"Σας είπα πως δουλεύω και έχω ήδη αργήσει."
"Ένας τυπικός έλεγχος είναι, δεν χρειάζεται να ανυσηχείς..."(Με υφάκι "ξέρω πως με δουλεύεις...")
"Δεν ανυσηχώ, απλά βιάζομαι."
"Και πού πάς τώρα;..."
"Στο κέντρο."
"Και ΤΙ πάς να κάνεις στο κέντρο;;;...Δεν ξέρεις τί γίνετε εκεί κάτω;;;..."
"Ξέρω αλλά η δουλειά είναι δουλειά, και βιάζομαι για να προλάβω τις φασαρίες."
"Και πού ξέρεις πως θα γίνουν φασαρίες;;;"
"Έτσι γίνετε εδώ και πάνω από 1 βδομάδα, δεν σκοπεύω να περιμένω και να το ρισκάρω."
"Και τί δουλειά είπαμε πως έχεις στο κέντρο, με μηχανή, κουκούλα και άδεια τσάντα;;;...."
"Πάω να παραλάβω λαχεία για το πρακτορείο στην γειτονιά μου."
"Θέλείς να μου πείς πως είσαι λαχειοπώλης;;;..."
"Όχι, εγώ απλά τα παίρνω από τα κεντρικά και τα πάω στο πρακτορείο για να τα πουλήσει, αν θέλετε να πάρουμε ένα τηλέφωνο να ρωτήσετε, να σας δώσω την διεύθυνση να το ελέγξετε."
"Δεν είναι απαραίτητο.(με υπεροπτικό ύφος...)"
Κάπου εκεί προσέχει τον πιτσιρίκο ο οποίος εδώ και 20 λεπτά(!!!) περιμένει υπομονετικά, με τα(ελεγμένα) χαρτιά μου στο χέρι, να τελειώσει η "ανάκριση του τρομοκράτη" για να μου τα δώσει...
"'Ολα καλά(σιγά να μην ρωτούσε...)"
"Μάλιστα κύριε..."
Παίρνει τα χαρτιά μου, τα κοιτάει και ο ίδιος, και αφού δεν βρίσκει κάτι καινούργιο πρός ανάκριση μου τα δίνει και με ύφος Judge Dread μου λέει:
"Λοιπόν, φύγε και μήν μάθω τίποτα, έτσι...Σε έχουμε περασμένο τώρα."
...
Δεν ασχολήθηκα κάν να του απαντήσω. Μάζεψα τα χαρτιά μου, τα οποία παρακαλώ ήταν νόμιμα μέχρι την τελευταία τους σφραγίδα, έβαλα μπροστά και έφυγα.

Όπως λέει και ένας γνωστός πειρατής
O tempora, o mores...