Πρίν ξεκινήσω την ιστορία να αναφέρω πως ήταν την περίοδο που είχα πρωτοπάρει το δίπλωμα μου και δεν ήξερα τους δρόμους αρκετά καλά. Όλους τους δρόμους που αναφέρω πλέον τους γνωρίζω σαν το σπίτι μου αλλά τότε απλά ακολουθούσα το μπροστά αυτοκίνητο. Πλέον δεν πρόκειτε να ξανακάνω το ίδιο λάθος...
Χειμώνας 2003, Σταθμός Κατεχάκη.
5 άτομα μέσα σε ένα αυτοκίνητο περιμένουμε το έτερων ήμιση της μίας κοπέλας με το 2ο αυτοκίνητο. Έχει αργήσει ήδη 1 ώρα αλλά τελικά, αν και αργοπορημένος, καταφθάνει. Μετά τις απαραίτητες καλησπέρες και χαιρετισμούς, η κουβέντα πάει ώς εξής:
Οδηγός 1(Εγώ):"Πού λέτε να πάμε;"
Οδηγός 2:"Λέγαμε για Zeppelin, στο Γαλάτσι."
Οδηγός 1:"Τουρκοβούνια εννοείς."
Οδηγός 2:"Όχι, στο Γαλάτσι είναι."
(Εδώ ήταν το σημείο στο οποίο έπρεπε να είχα ακούσει το αγγελάκι και το διαβολάκι τα οποία ούρλιαζαν για να με προειδοποιήσουν. Αλλά δεν το έκανα...)
Οδηγός 1:"Τέλοσπάντων, θυμάμαι περίπου πού είναι, είμαστε και μία ευθεία από εδώ."(Είχα παρκάρει και σε καλό σημείο)
Οδηγός 2:"Δεν θα πάμε από εδώ, ξέρω έναν άλλο δρόμο."
Οδηγός 1:"Για να το λές εσύ, κάτι θα ξέρεις."(2ο σφάλμα)
Με τα πολλά ξεκινάμε στρίβωντας δεξιά στην Μεσογείων(!!!) και κατευθηνόμαστε όλο και πιό Βόρεια, πρός Αγ.Παρασκευή.
Περνάμε το Υπουργείο Αμύνης, περνάμε Chacra και στην πλατεία της Αγ.Παρασκευής, στρίβουμε αριστερά, πρός Χαλάνδρι.
Κάποια στιγμή σταματάμε σε ένα βενζινάδικο(χωρίς καμία προειδοποίηση!!!) πάνω στην Πεντέλης (μία Shell απέναντι από ένα κινέζικο εστιατόριο) και βγαίνω να ρωτήσω τον Οδηγό 2 πού ακριβώς πάμε και το κυριώτερο, από πού.
"Zeppelin πάμε, απλά ήθελα να βάλω βενζίνη γιατί δεν είχα."
Εκεί πήγε να μου βγεί ένα σχόλιο του στύλ "Δεν έχεις βενζίνη γιατί φτάσαμε σύνορα!!!" αλλά συγκρατήθηκα γιατί δεν ήξερα που βρισκόμουν...(3ο σφάλμα)
Αφού ξεδίψασε το αυτοκίνητο του, ξεκινήσαμε για το δρόμο σαν νέοι Σύσιφοι.
Αντί να πάρουμε τον μόνο κεντρικό δρόμο που υπήρχε εκεί(Πεντέλης) περνάμε απέναντι και, μέσα από άγνωστα στον χάρτη δρομάκια, βγαίνουμε κάτω από την Κηφισίας.
Συνεχίζουμε σε έναν πιό κεντρικό δρόμο και περνάμε δίπλα από το γήπεδο Ο.Α.Κ.Α.(!!!)
Μετά από λίγη ώρα στρίβουμε σε έναν άλλο κεντρικό δρόμο(Βεϊκου), ο οποίος όμως μετά από λίγο δεν είχε σπίτια τριγύρω, αλλά χλωρίδα...Κάπου εκεί βάζω έναν από τους συνεπιβάτες να πάρει στο κινητό την κοπέλα του άλλου αδηγού, στο μπροστινό αυτοκίνητο.
"Που ακριβώς πάμε;"
"Στο Zeppelin. Γιατί, αλλάξατε γνώμη;"
"Εμείς όχι, μην άλλαξε ο δικός σου..."
Αποφασίζουμε πως τώρα που μπήκαμε στον χορό, είναι αργά για να μάθουμε τα βήματα και συνεχίζουμε.
Μετά από λίγα μόλις λεπτά βλέπουμε πολιτισμό, καφετέριες, Bars, κόσμο κλπ κλπ. Καλό αυτό. Μπροστά μας, στο βάθος της εικόνας, υψώνετε ένας λόφος, τον οποίο μετά από λίγη ώρα βρισκόμαστε να ανεβαίνουμε.
Εδώ μπαίνει επική μουσική νίκης, ακούγονται ουράνιες ψαλμωδίες και η νύχτα γίνετε μέρα καθώς το Zeppelin εμφανίζεται μπροστά στα μάτια μας!!! Ω, μας τους 12 θεούς του Ολύμπου!!! Φτάσαμε! Την στιγμή που είδα το μαγαζί έννοιωσα σαν τον Οδυσσέα που βλέπει την Ιθάκη!!!
Χρόνος διαδρομής;...1 ώρα και 20 λεπτά.
Λίγο αργότερα, ρωτώντας τον Οδηγό 2 γιατί κάναμε όλη αυτή την διαδρομή πήρα την εξής απάντηση:
"Εγώ από αυτόν τον δρόμο ξέρω να έρθω."
Αφού τελείωσε η βραδιά και ξεκινήσαμε να φύγουμε, χαιρετιθήκαμε, ευχηθήκαμε καλή τύχη στην κοπέλα(την οποία θα γύρναγε ο ίδιος στο σπίτι της, στον Βύρωνα...) και χωριστήκαμε.
Αυτή τη φορά αντί να ακολουθήσω τον άλλον οδηγό ακολούθησα τον προσανατολισμό μου, και μετά από λίγο φτάνουμε Καισαριανή(πιό μακριά από το σημείο εκκίνησης) για να αφήσω την υπόλοιπη παρέα.
Χρόνος διαδρομής;...15 λεπτά
Τι κατάλαβα από αυτή την ιστορία για τον Οδηγό 2;
Πως έπρεπε να βάλω μεγαλύτερο νούμερο από το 2...
Παρακάτω είναι η διαδρομή όπως την απαθανάτισα μέσω του Google Earth.
Ο οδηγός2 λοιόν είχε μαθηματική σκέψη. Γιατί να κάνεις κάτι απλά όταν μπορείς να το κάνεις πολύπλοκα;
ReplyDelete