Καλές ταινίες και χάλια ταινίες.

Ειλιρκινά αρχίζω να πιστεύω πως δεν υπάρχει μέση λύση. Απόψε βαριόμουν και κάθησα να δώ ξανά(νομίζω για 4η φορά)το Dark Knight. Για όσους δεν το έχουν δεί, χάνετε μία από τις καλύτερες ταινίες των τελευταίων χρόνων, χωρίς υπερβολές. Ο αγαπητός κ. Nolan μας αποδεικνύει για ακόμη μία φορά πως ξέρει να φτιάχνει μία καλή ταινία. Και το ερώτημα μου είναι το εξής: Γιατί δεν υπάρχουν άλλοι σκηνοθέτες που να προσπαθούν, έστω, να ακολουθήσουν το παράδειγμα του.
Φυσικά δεν θα αναφερθώ σε ιερά τέρατα του χώρου, σκηνοθέτες που έχουν αφήσει την δική τους ιστορία, αναφέρομαι στους νεότερους του είδους. Δυστηχώς, οι κινηματογραφικοί παραγωγοί πλέον, δίνουν μεγαλύτερη αξία στα εφέ και τους εντυπωσιασμούς παρά στην ουσία και στην καλή σκηνοθεσία, ή στο καλό σενάριο.
ΟΚ, υπάρχουν ακόμη σκηνοθέτες που συνεχίζουν και βγάζουν καλές ταινίες, αλλά ορισμένες φορές πιστεύω πως είναι πολλοί λίγοι, ένα είδος πρός εξαφάνιση.

Όχι, δεν πρόκειτε αν ξεκινήσω κάποια ηλίθια ομάδα στο facebook με τίτλο "100.000 άτομα για να έχουμε καλύτερες ταινίες", απλά λέω το παράπονο μου. Ελπίζω απλά, να αρχίσουν να εκτιμούν τους δημιουργούς που πραγματικά αξίζουν, και να συνεχίσουμε να βλέπουμε καλές ταινίες, ας είναι και λίγες. Πάντοτε ήμουν υπέρ της ποιότητας έναντι της ποσότητας.